WINTER WONDER LAND

Ja, het is nu echt zover. WINTERTIJD.

Ik had al eerder geschreven dat ik echt een zomer mens ben.

Met mijn gezicht in de zon, voetjes in het zand, genieten van het mooie weer.

Maar nu vallen de blaadjes van de bomen en worden de dagen korter.

Wist je dat het voor de boom echt noodzakelijk is om de blaadjes LOS te laten?

Dat heeft een boom hard nodig om te overleven.

De bladeren gebruiken teveel water, wat de boom in de winter zelf hard nodig heeft.

Ik loop dus het liefst in de zon en geniet ik van lange zomeravonden.

Zodra de dagen korter en kouder worden, had ik daar altijd last van.

De Winter: mij niet bellen!

Ik leefde dus helemaal niet met de seizoenen mee.

Laatst hoorde ik dat zomertypes de grootste kans hebben op een depressie of burn-out.

Eerst snapte ik daar niks van, maar nu begin ik het langzaam aan te begrijpen.

De herfst en de winter zijn er juist om te vertragen en meer naar binnen te keren.

Alleen als ik ga vertragen word ik onrustig.

Als ik meer naar binnen keer, word ik bang voor wat ik tegenkom.

Wat een boom dus doet om te overleven, dat vond/vind ik heel lastig.

LOSLATEN.

Nu ik meer naar binnenkeer, kom ik er steeds meer achter dat loslaten een heel groot thema is voor mij.

Ik ben zo bang om dingen los te laten.

Mijn gedachten zijn, dat als ik dingen niet loslaat, ik er controle over heb.

Of in de overtreffende trap. Ik heb het, het liefst perfect.

Ik heb het liefst controle over alles.

Alles?

Ja, echt alles!

Zo bereidde ik alles tot in den treuren voor om er zeker van te zijn dat dingen liepen, zoals ik dat graag wilde.

Ik heb veel gereisd. Nou ik kan je vertellen, dat ik precies van tevoren wist, wat en en wanneer ik iets ging doen, hoe ik er moest komen, wanneer het er het beste weer was, etc etc

Als we ergens gingen eten, dan had ik er graag controle over wat we gaan eten, wanneer en hoe laat.

Zodat het een perfecte beleving zou worden.

Ik heb er graag controle over hoe mensen mij vinden. Dus doe ik hard mijn best, zodat mensen en collega’s mij aardig vinden.

Maar mijn lijstje gaat nog wel even door, controle over planning, over de dag, wat anderen doen of niet doen, gezondheid van mijn ouders, en zo verder en zo verder....

Zo heb ik zelfs graag controle over het weer 😄.

Allemaal één grote illusie natuurlijk.

Want we hebben helemaal nergens controle over, ook al denken we dat graag.

Bij mij zit daar angst achter.

Wat als mensen mij niet meer aardig vinden?

Wat als mensen bij mij weg gaan?

Wat als ik de controle kwijt ben?

Wat als ik er geen grip meer op heb?

Wat als ik verlies?

Wat als ik fouten maak?

Wat als ik faal?

Ik begin steeds meer de seizoenen te waarderen en met het seizoen mee te leven.

Dus ook gebeurtenissen en verwachtingen steeds meer los te laten in de herfst en de winter.

Ik merkte namelijk dat proberen iets vast te houden en onder controle te hebben, heel veel energie kost.

Dat ik dan niet meer kan genieten van de dingen die ik doe, omdat ik alle ballen in de lucht moet houden.

Ik vind het ook best spannend en kwetsbaar om dingen, mensen en gebeurtenissen los te laten.

Maar door het verhaal van de boom, realiseerde ik me dat ik, net zoals de boom, het loslaten van de blaadjes, net zo hard nodig heb.

Om zo in het voorjaar weer sterk en krachtig te zijn voor nieuwe blaadjes.

Hoe ik steeds meer loslaat?

Vertrouwen

Ik heb gemerkt dat je meer kan loslaten als je vertrouwen hebt.

Vertrouwen in jezelf.

Vertrouwen in de ander.

Vertrouwen in het universum.

Leven in het nu

Door meer te leven in het nu.

Me minder zorgen te maken over de dag van morgen.

Nee zeggen

Nee zeggen tegen het één, is ja zeggen tegen iets anders.

Ik word steeds meer als die boom.

Een stevige stam, die staat als een huis.

Die de dingen loslaat die ik niet meer nodig heb, om zo in het voorjaar weer te kunnen shinen.

De winter is dus eigenlijk één groot wonder.

Wat laat jij los?